حذف یون فلزی نیکل(ii) از محلول های آبی به وسیله جاذب نانوساختار mcm-41 اصلاح شده با نمک فلزی zncl2

سنتز جاذب mcm-41 به روش هیدروترمال در حضور اتانول به­عنوان حلال و ماده فعال سطحی کمکی و در محیط قلیایی انجام پذیرفت. جاذب معدنی zncl2-mcm-41  به روش پیوند کووالانسی با توزیع مواد در حلال تولوئن و از اندرکنش بین ذره­های zncl2 با گروه­های سیلانول روی دیوارۀحفره­های mcm-41 تهیه شد. تعیین مشخصات این جاذب با استفاده از آزمایش­های جذب نیتروژن، xrd، طیف سنجی ftir  و sem انجام شد. سطح فعال  mcm-41بر اساس معادلۀbet برابر با m2/g 1099 به­دست آمد که پس از تثبیت ذره­های zncl2 روی سطح mcm-41 این مقدار به m2/g 602 کاهش یافت. اثر پارامترهای دما، ph، زمان تماس و غلظت اولیۀیون نیکل(ii) بر روی میزان جذب یون نیکل(ii) بررسی گردید. ایزوترم جذب لانگ­مویر بهتر از ایزوترم فروندلیچ رفتار داده­های تجربی را پیش­بینی نمود که نشان دهندۀجذب تک­لایه­ و همگن یون­ نیکل(ii) روی جاذب معدنی سنتز شده ­است. در شرایط بهینه، بیش­ترین ظرفیت جذب یون نیکل(ii) با استفاده از ایزوترم جذب لانگ مویر mg/g 303 به­دست آمد. بررسی سینتیک فرایند نشان داد که جذب یون نیکل(ii) روی جاذب zncl2-mcm-41 را مدل شبه مرتبه دوم بهتر از مدل شبه مرتبه اول پیش­بینی می­کند ایزوترم دوبینین رادوشکوویچ انرژی آزاد فرایند برابرkj/mol 8/9 بدست آمد که بیانگر شیمیایی بودن مکانیسم جذب یون نیکل(ii) روی جاذب سنتز شده است.